á
â
ă
ä
ç
č
ď
đ
é
ë
ě
í
î
ľ
ĺ
ň
ô
ő
ö
ŕ
ř
ş
š
ţ
ť
ů
ú
ű
ü
ý
ž
®
€
ß
Á
Â
Ă
Ä
Ç
Č
Ď
Đ
É
Ë
Ě
Í
Î
Ľ
Ĺ
Ň
Ô
Ő
Ö
Ŕ
Ř
Ş
Š
Ţ
Ť
Ů
Ú
Ű
Ü
Ý
Ž
©
§
µ
Zawartość książki to piętnaście opowiadań napisanych przez znanych polskich pisarzy i laureatów licznych nagród literackich – Pawła Beręsewicza, Katarzynę Ryrych, Wojciecha Cesarza, Barbarę Kosmowską, Andrzeja Maleszkę, Katarzynę Terechowicz. Każde opowiadanie dotyczy jednej wartości, która pojawia się zaraz po tytule opowiadania wraz z definicją, co może nieco zniechęcić nastolatka do dalszej lektury, ponieważ sygnalizuje, że będzie to kolejna opowieść moralizatorska i dydaktyczna. Definicje wartości zostały napisane zrozumiałym językiem, ich dodatkowym atutem są podane przykłady. Jednak dla nauczycieli i rodziców jest to wskazówka, jakiego obszaru będzie dotyczył dany utwór. Wartości, które zostały wskazane to: szacunek, życzliwość, uczciwość, odpowiedzialność, odwaga, samodyscyplina, pokojowość, sprawiedliwość, wolność, przyzwoitość, optymizm, przyjaźń, solidarność, piękno, mądrość. Nie zawsze jednak zostały one właściwie określone, po przeczytaniu danego opowiadania można rozpocząć rozmowę na temat zupełnie innej wartości. Jakość opowiadań jest różna w zależności od problemu i doświadczenia literackiego autorów w pisaniu utworów dla młodych dorosłych, ale to daje też szansę czytelnikom o zróżnicowanych upodobaniach literackich. Pojawiają się opowieści, których fabuła zlokalizowana została w realnym świecie, są również takie, w których mocno pobudzona zostaje wyobraźnia czytelników np. „System” autorstwa Pawła Beręsewicza. Wśród bohaterów opowieści znaleźli się nastolatkowie, ich rodziny, znajomi, nauczyciele. Przedstawione zostały ich relacje społeczne i rodzinne, problemy szkolne, rozterki życiowe nastolatków, stosunek do zwierząt i przyrody. Dla czytelników treść opowiadań może być wskazówką, na jakie wartości warto i należy zwracać uwagę.
Zbudowanie kompozycji, która będzie interesująca dla nastolatków, a przy tym niebanalna nie jest łatwym zadaniem. Każde opowiadanie należy czytać oddzielnie w odstępach czasu, by przemyśleć poruszane kwestie i zastanowić się nad przedstawioną sytuacją. Książka ma zbyt przesadną kompozycję dydaktyczną. Opowiadania warto również polecić rodzicom nastolatków, ponieważ sami będą mogli odnaleźć w nich siebie, problemy swoich dzieci i sposoby wyjścia z trudnych sytuacji. Nauczyciele mogą wykorzystać teksty do zajęć i lekcji wychowawczych.
Ilustracje Anity Głowińskiej są zbyt dosłowne dla odbiorców w wieku 11– 15 lat, nie pozostawiają im pola do wyobraźni i zaciekawienia. Mimo nielicznych minusów książka jest godna uwagi i zainteresowania.
Paulina Knapik Biblioteka Kraków